Απ' όλα, κρατάω τις Κυριακές

Θυμάσαι τις Κυριακές; Κάτι θυμάμαι. Την λιακάδα που έπεφτε πάνω μας από το πρωί και μας έλουζε και ξέραμε, πρωί πρωί, ότι ήταν Κυριακή. Δεν χρειαζόταν να κάνουμε τίποτα. Όλα ήταν κερδισμένα a priori, μια συμμετοχή διαρκείας σε ένα γαλάζιο εικοσιτετράωρο, ένα οικειοθελές παρόν και ένα απόσταγμα κολώνιας 4711, ένα γιουσουρούμ (αν ήμαστε τυχεροί) και για μεσημέρι γαύροι και χόρτα στο τραπέζι και μια Ελληνική ταινία. Και σαν σουρούπωνε και έπιανε κι η σοροκάδα και μιζεριάζαμε στην ανοικιοθελή προσμονή μιας νέας βδομάδας, που, ναι η ελπίδα το'χει, θα φέρει ξανά κοντά μας την επόμενη Κυριακή και αυτή με τη σειρά της, θα φέρει ξανά κοντά εμάς.