Τιρκουάζ ερωτική εξομολόγηση

Μπαμπαλίζοντας την αστραπόσκονη των ονειρικών σου φανταστικόκοσμων, απεμπολίζεις και απεμπολίζεσαι από την συνεχή διάρκεια των φρικιαστικών σου καταρκεματισμών. Διακτινίζεσαι σε μια στιγμή, στην μακρινή σου σφαίρα, σε αυτή που εξοστρακίζει αέναα το θωλό φως των καραντί κοινωνικών εκτρώσεων.
Σαν σαϊτα που κυματίζει στον αέρα, οι λιγότερες δυνατόν τριβές εξασφαλίζουν την μακρόσυρτη σου πτήση. Είσαι αερικό στις σκέψεις μου, είσαι μινιατούρα του εαυτού μου και το γνωρίζω καλά πως θα χαθείς αν η γραφή μου δε σε περιγράψει {όπως σου αξίζει}.
Λικνίζοντας το δυσθεώρατο σου σαρκίο στις αισθησιακές μου πλέξεις, ρυθμίζοντας τα γρανάζια της λίμπιντό μου κατά το δοκούν, αποσαφηνίζεις με τη μία τις έξεις της μέθεξης που σε περιτριγυρίζει. Είσαι η περίτρανη λοίμωξη, η αδιαμφισβήτητη ίωση που κουρελιάζει τη λογική της λογικής μου.
Ρημάζοντας βίαια την αύρα της ύλης που μας χωρίζει, γίνεσαι το οξύ στη βάση της χημικής μας αντίδρασης.