Πρώτοι πρωινοί προπαροξύτονοι προπυλακισμοί

Διχοτομώντας με μανία την μονοκοτυλήδονη εσωστρέφεια του παρείσακτου εγωισμού μου, διακατέχομαι από πλίθινες αντιφάσεις στις προφάσεις των ανίατων επαναστάσεων που λησμονήθηκαν όπως μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη.
Συστρέφομαι γύρω από μια ξεπλυμένη αλήθεια που οι στηριχτές της έχουν από καιρό αναθεωρήσει. Αμφιταλλαντεύομαι αέναα σε μια κρύα εμμονή από συμπτώσεις που οδήγησε στην απώλεια των εσωτερικών μου απομαγνητοσκοπήσεων. Αφοσιώνομαι έμπρακτα στον εμπρησμό των ακατέργαστων λιανικών εκπτώσεων λογικής που εκμαυλίζει με τον χειρότερο τρόπο την παρουσία μου σε αυτό το πελώριο γεωστατικό κατασκεύασμα. Συνεργάζομαι ακούσια στην μετουσίωση των κονφετί αξιών σε επαναστατικό δόγμα που κατακυριαρχεί τα άνωθεν εγκεφαλικά ηλεκτρικά κύματα.
Δίχως λόγο και σκοπό, ελεύθερα δρώμενα από αιτιάσεις τρίτων, μια ακατέργαστη μανία με εξουσιάζει, με συμπιέζει, με προτρέπει να αφουγκραστώ με περιέργεια τους πρώτους πρωινούς προπαροξύτονους προπυλακισμούς κάποιου παράνομου παρκαρίσματος.