Αιτία Πολέμου

Θηριώδεις εξάρσεις απάντηση στο σαμποτάζ αιματοχυσίων με διαμελισμένα πτώματα να διατυμπανίζουν την ζωική μας εξάρτηση. Αίμα και σπέρμα - θάνατος και ζωή, ανακατεύονται διαδραστικά σε μια ωκεάνια συνάφεια του οικοσυστήματος που μας απεμπολίζει με την ίδια ευκολία που μας ενστερνίζεται.
Ρημαγμένες, σαπισμένες, ξεσκισμένες περήφανες σημαίες με ξεθωριασμένα χρώματα και κοντάρια τίγκα στις εκδορές. Κάσους μπέλι στην πατριδογνωσία μας, σύνορα παντού, περιφραγμένες ιδέες και ακατάπαυστο μίσος για την αντίπερα όχθη. Θρησκείες και μυαλό κουκούτσι - ήθη, έθιμα και πατροπαράδοτοι χοροί διδάσκονται στα κατηχητικά ενδιάμεσα από σφαγές και καμένα τεμένη και εκκλησίες.
Φασιστικές απόψεις, υπεροψία χρώματος, ομαδοποίηση και κατηγοριοποίηση στα στενά πλαίσια των στερεότυπων. Πέραν όλων αυτών, κοινωνικός ρατσισμός στο συν άπειρο σε μια παρέλαση μηδενικής ανοχής στα πάντα έξω από τον εαυτό μας.
Κατακτητές, καταπατητές, θύματα, θύτες, σατράπηδες, μάρτυρες, νεκροί, ζωντανοί, άνθρωποι, κτήνη, ηγέτες, στρατιωτάκια, οβίδες, ελπίδες χαμένες στη σκόνη που κατακάθεται στο κεραμιδί μάγμα ξηραμένου αίματος - όλοι μας νικητές και χαμένοι στην τραμπάλα της ζωής και του θανάτου.

Μια χημική ανεπάρκεια

Αρνητική σύζευξη σπερματοζωαρίων που εξέπνευσαν σε έναν μικρόκοσμο που συνήθισε τις απώλειες. Μια χημική ανεπάρκεια στις ετοιμοθάνατες κλειδώσεις μου έρπεται ακάθεκτη με ακόρεστη όρεξη για καταστροφή. Νευρικά κύτταρα, νευρικά υπομένουν την επικείμενη διαστροφή των αναίτιων αιτιάσεων μου.
Εγκεφαλικοί ρύποι σκοτίζουν τις σκέψεις μου, απολειφάδια πληροφοριοδόχων μιτοχονδρίων λογικής παρεισφρύουν με ώση στην απύθμενα πειθήνια κοσμοθεωρία μου. Σαν σε ανέτοιμα ρυμοτομημένη διασταύρωση, προτεραιοποιούνται οι λάθος φραστικές συνέχειες στην στοματική μου κοιλότητα.
Στέκομαι για λίγο - προσηνής από ιδέες - άδειος από λογική και αιτίες - σε ένα πλαστικό σύμπαν δομημένο από πολυουρεθάνιο, νεοπρένιο και σιλικόνη, ανίκανο να ανακυκλωθεί. Σβήνουν τα φώτα, σβήνει η φλόγα, σβήνουν και οι σκέψεις μέσα απ' τις λέξεις. Ξεθυμασμένες - ξεψυχισμένες - κενές από ουσία - ανόητες και σκόρπιες.

Αρχέγονα νοσοκομειακά σοβατεπί

Ερημωμένοι κρυογονικοί θάλαμοι σε θηλυκή παράταξη στάζουν αμφεταμίνες περασμένων εποχών. Γλοιώδεις ανατομικά κρεββατάκια βρεφών με ανακατεμένα σκισμένα μπορντό σεντόνια φτύνουν αποπνικτικές μυρωδιές μπεταντίν ιώδιου. Μικροβιολογικά εργαστήρια με πεταμένες ολόγυρα λευκές ποδιές στιγματισμένες με ούρα ανάμεικτα με αίμα για καλλιέργεια. Συσπανσιόν σκουριασμένα ράντζα άδεια από ασθενείς και γεμάτα ασθένειες. Χειρουργεία με ανθρώπινα κοψίδια υπολείμματά βλέννας και μήτρας σε αλφαβητική σειρά δίπλα από το χειρουργικό κρεβάτι. Ολική αναισθησία στις νευρικές μας απολήξεις και υπόνοια λυτρώσεως στα σμπαραλιασμένα μας από βάλιουμ - μαντράξ - στεντόν - τριπτιζόλ νεύρα.

Τα μπλουζ του Μάρκετινγκ

Άψυχα κουφάρια προηγούμενων ερευνών αγοράς κείτονται σε προχωρημένη σήψη στα συρτάρια των βοηθών πρότζεκτ μάνατζερ. Τα τρεντς και οι συνήθειες του μέσου αστού απομαγνητοφωνούνται σε άκομψες εξελόπιτες και πολύχρωμα πάουερπόϊντς.
Ομαδική σπαμ αλληλογραφία κατακλύζει τους σέρβερς και τα ενημερωτικά έσεμες δίνουν και παίρνουν - η επόμενη μεγάλη προσφορά διαδέχεται την άλλη με χειρουργική ακρίβεια. Διαφημιστικές καμπάνιες που βουλώνουν τα αυτιά από την φασαρία που επιχειρεί να κρύψει άτεχνα την κενότητα της καταναλωτικής μας συνήθειας. Καλογυμνασμένα πλαστικά στήθια σε αντιπαραβολή με το προϊόν, για να φάμε μάτια ψάρια.
Πυρετώδεις πολύωρες διαβουλεύσεις μέσα σε στενάχωρα μήτινγκ ρουμς για την επόμενη ενέργεια που θα μεγαλώσει τον κύκλο εργασιών. Ιδεές που γεννιούνται και πεθαίνουν στα στενά πλαίσια των εγκεφαλικών κυττάρων του μαρκετίστα που γυρεύει εις μάτην το νεξτ μπεστ θινγκ.
Καινούργια τρανζίσιονς στην παρουσίαση δεκάδων λογιστικών σλάϊντς, δίνουν μια μουλτιμίντια νότα στον κατακεραυνωμένο από την βαρεμάρα πελάτη που επιδίδεται σε συνεχόμενα μήτινγκς για την πολιτική που θα ακολουθήσει η επιχείρηση του τη νέα χρονιά.
Μέσα σ' όλα αυτά ο καταναλωτής, ας τον πούμε για λίγο άνθρωπο, στέκει αποχαυνωμένος σε μια σκουπιδόμαζα από ήχους και εικόνες που σαν σειρήνες προσπαθούν να τον απεμπολίσουν, να τον παρασύρουν στην τάδε ή στην δείνα προωθητική ενέργεια για δέκα δωρεάν επισκέψεις στο ινστιτούτο αδυνατίσματος "Το Ζώον".

Μέρι Κρίστμας Έβριμπόντι

Τούτες τις μέρες λαμβάνω μέρος σιωπηλά στα εορταστικά χάπενινγκς που κατακλύζουν τις πόλεις. Είναι τούτη η γιορτή πιο καταναλωτική από κάθε άλλη και οι κατά τόπους αγορές σφύζουν από κόσμο που επιδίδεται σε μια ατέρμονη ασυδωσία δωροληψίας δώρων.
Αφουγκράζοντας για λίγο σε παγωμένη κίνηση την αιτίαση πίσω από τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα - γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε δηλαδή, οδηγούμαι ολοένα και πιο κοντά στο συμπέρασμα του αυτοματισμού των ενεργειών μας με βάση το πανταχού απών εορταστικό καλεντάρι.
Σημειώνοντας τα αποτελέσματα των ερευνών μου σε ένα κομμάτι ψηφιακό χαρτί, αφήνομαι να παρασυρθώ από το γιορτινό κλίμα. Με συνοδεία τις ντουντούκες, τα ανατολίτικα κρόταλα, τα φωτεινά μπιχλιμπίδια, τα σφαγιασμένα πριν την ώρα τους έλατα, τις νίον φάτνες και τους πλαστικούς τρεις μάγους με τα δώρα δρασκελίζουμε μία μία τις χρονιές μέχρι την επόμενη Πρωτοχρονιά που θα ακολουθήσει πειθήνια την προηγούμενη.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους :-P

Τεχνικόλορ ουρανός

Άτιμο Ωρόρα Μπορεάλις! Φαινόμενο μαινόμενο, τρύπα χρώματος στη πανωλεθρία παγετού που κοσμίζει το ξύσμα του πλανήτη. Τζάκι απόκοσμο που σιγοκαίει πίσω από την όχλη των παγετώνων, βαρσικολόθαμο αναψυχής στο πολικό θέρετρο στην άκρη της γης. Αποσχίζεις τη γήινη υπόσταση με έναν υπέρμετρα χρωματικό αχταρμά κοσμικών εντυπώσεων. Ξεμαυρίζεις την αρκτική νύχτα που αλυχτά από ασυδωσία, αιμοδοτώντας ακούραστα τον πυθμένα του ορίζοντα με φωσφορίζουσα έγχρωμη επάρκεια. Σηματοδοτείς την αυθύπαρξη των κοσμογονικών συνδιαλέξεων γιατί είσαι το αζιμούθιο ονειρικών υποκρούσεων που αντισταθμίζει επάξια τη πεζότητα των στερεότυπων της ανθρώπινης λογικής. Υποκλινόμενος στην μαγική σου παρουσία, ανθίσταμαι στην μονοτονία των ουρανικών μεσογειακών αποχρώσεων.

Μα, τί πίνεις;

Ψυχεδελικά εκτρώματα, παραισθησιογόνα φαρμακευτικά αντισώματα με καταδιώκουν ως του μυαλού μου την απώτερη άκρη. Εμφυσώντας την προοδευτική σάρωση στην εγκεφαλική μου απόπλεξη, διαχειρίζομαι ακέρια την εικόνα πλήρους ανάλυσης στην γιγαντοοθόνη των εγκεφαλικών μου πίξελς. Έρμαιο μιας χημικής αντίδρασης που ξερνάει αντενδείξεις, ολάκερες, σαϊεντολογικές, μαρσιποφόρες από τη λογική του παραλόγου, ενστερνίζομαι την άνοια που αποπνέει τούτη η χημική παραζάλη. Χαριτωμένα αποσιωπώντας τα τελευταία μιλιλίτρ νηφάλιας φαιάς ουσίας, διασκορπίζω απλόχερα την εμπεριστατωμένη κοσμική σύναξη σε ντουζίνες ομιχλώδων σκιών που κατακερματίζουν την κβαντοδυναμική τουτουνού του σύμπαντος. Στην μεγάλη αέναη σιωπή που κυβερνά την πλάση, στέκομαι γυμνός από αιτιάσεις, ρουθουνίζοντας το διαστημικό κενό που μαυρίζει με την απουσία του το αστρικό διάκενο τούτης της ασημένιας υπεργαλαξιακής υπόστασης. Απόκοσμα οσμίζοντας τα αποκόμματα της διανοητικής μου οκνηρίας, κοσμώ τον διάκοσμο του ασύγκριτα βαρετού υπαρκτόκοσμου.

Συλλεκτική σύνθλιψη συστηματικής σύρραξης

Χίλιων χήρων χοίρων σαλτιμπάγκων η αμνησία που έδεσε τον κάβο για το υπερωκεάνιο της ντροπής σου. Σοβαρή διολίσθηση, πνιγηρό απώγειο το εφαλτήριο της αλαφροϊσκιωτης απόρριψης ιδεών σου. Πριονίζεις λίγο - λίγο, καρατομείς κεφαλικά, απογειώνεσαι με πυρηνική σύντηξη, αναρτείς λευκή σημαία, συνερίζεσαι όσους πλήστους εχθρεύεσαι.
Ρημάζεις με συνέπεια την όψιμη πλευρά στο θεαθήναι θέατρο σκιών. Οι προφορικές σου υποσχέσεις σκέτος συρφετός κολασμένων σε αδειανά από ουσία ερμάρια τεχνικών επιμελητηρίων. Ρόγχος αυτομόλησης η οσιοποίηση των πράξεων σου, αποδυναμώνει μέσα από τις διακομματικές ανακατατάξεις το σωματείο των άκληρων πολύτεκνων.
Αποκαυκαλίζοντας τα αποτρόπαια άντια, διασταυρώνεσαι κάνοντας οχτάρια σε φυσιολατρικά συνέδρια ψωμωμένων θρησκόληπτων κυριών. Ατροφικά υστερήματα ηθελημένης αποχής τα καμώματα σου που ευνοούν την ενσωμάτωση των ψυχοσωματικών υποδομών της απομόνωσης σου.
Σε συνδυασμό με την φασκιωμένη σου εσωστρέφεια, πυρπολείς αέναα την αποκρυπτογραφημένη μου λεκτική αναπαράσταση. Είσαι ο φάρος στο πειρατικό καράβι, η μπουνάτσα στον αλκοολικό καπετάνιο, η ρωγμή που αποδιοργανώνει τον αυστηρό χωροχρόνο του αστροφυσικού. Λάριον η εποδομή, ασόφαγε τις υνιόξεις μου.

Το Σαραγλί του λαού

Μπαρμπούτσαλα ηθικής, σωριάζονται καταγής
με πάταγο θαρρείς, συθέμελα στο πάτωμα,
Ρυμοτομία πόλεων, αποτέλεσμα εκτρώσεων
μετατρέπουν την χλόη της γης σε φθηνό ανάγνωσμα

Τυχάρπαστοι ταχυδακτυλουργοί των λέξεων
αναβοσβήνουν γράμματα στις οθόνες του ποιμνίου
που αποκοιμιέται γαλήνια από πρωκτικές δηλώσεις
τάζοντας ευημερία και διαφάνεια στις σχέσεις
Πολίτη - Κράτους.

Τραγοκέφαλοι επικεφαλείς με λιμουζίνες περιοπής
και με δάχτυλα βρώμικα
Δουλεύουν ολημερίς, δίχως στάλα προκοπής
για να χτίσουν παλάτια επώδυνα

Δίνη χίρχιλης κουκουλοφορεμένης σύναξης
Βίαια ανακατεύεται στους νομοταγείς πολίτες
που επιδιώκουν το επόμενο καταναλωτικό δάνειο
που θα τους χαρίσει το δείνα τηλεοπτικό όνειρο

Ξεβαμμένα απορριματοφόρα του δήμου
μέσα σε τούτη τη φασαρία και τον κρότο
ξυπνούν την πόλη από την λήθη του ύπνου
που δεν υπέγραψε το πρωτόκολλο του Κυότο.

Πρώτοι πρωινοί προπαροξύτονοι προπυλακισμοί

Διχοτομώντας με μανία την μονοκοτυλήδονη εσωστρέφεια του παρείσακτου εγωισμού μου, διακατέχομαι από πλίθινες αντιφάσεις στις προφάσεις των ανίατων επαναστάσεων που λησμονήθηκαν όπως μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη.
Συστρέφομαι γύρω από μια ξεπλυμένη αλήθεια που οι στηριχτές της έχουν από καιρό αναθεωρήσει. Αμφιταλλαντεύομαι αέναα σε μια κρύα εμμονή από συμπτώσεις που οδήγησε στην απώλεια των εσωτερικών μου απομαγνητοσκοπήσεων. Αφοσιώνομαι έμπρακτα στον εμπρησμό των ακατέργαστων λιανικών εκπτώσεων λογικής που εκμαυλίζει με τον χειρότερο τρόπο την παρουσία μου σε αυτό το πελώριο γεωστατικό κατασκεύασμα. Συνεργάζομαι ακούσια στην μετουσίωση των κονφετί αξιών σε επαναστατικό δόγμα που κατακυριαρχεί τα άνωθεν εγκεφαλικά ηλεκτρικά κύματα.
Δίχως λόγο και σκοπό, ελεύθερα δρώμενα από αιτιάσεις τρίτων, μια ακατέργαστη μανία με εξουσιάζει, με συμπιέζει, με προτρέπει να αφουγκραστώ με περιέργεια τους πρώτους πρωινούς προπαροξύτονους προπυλακισμούς κάποιου παράνομου παρκαρίσματος.

Τιρκουάζ ερωτική εξομολόγηση

Μπαμπαλίζοντας την αστραπόσκονη των ονειρικών σου φανταστικόκοσμων, απεμπολίζεις και απεμπολίζεσαι από την συνεχή διάρκεια των φρικιαστικών σου καταρκεματισμών. Διακτινίζεσαι σε μια στιγμή, στην μακρινή σου σφαίρα, σε αυτή που εξοστρακίζει αέναα το θωλό φως των καραντί κοινωνικών εκτρώσεων.
Σαν σαϊτα που κυματίζει στον αέρα, οι λιγότερες δυνατόν τριβές εξασφαλίζουν την μακρόσυρτη σου πτήση. Είσαι αερικό στις σκέψεις μου, είσαι μινιατούρα του εαυτού μου και το γνωρίζω καλά πως θα χαθείς αν η γραφή μου δε σε περιγράψει {όπως σου αξίζει}.
Λικνίζοντας το δυσθεώρατο σου σαρκίο στις αισθησιακές μου πλέξεις, ρυθμίζοντας τα γρανάζια της λίμπιντό μου κατά το δοκούν, αποσαφηνίζεις με τη μία τις έξεις της μέθεξης που σε περιτριγυρίζει. Είσαι η περίτρανη λοίμωξη, η αδιαμφισβήτητη ίωση που κουρελιάζει τη λογική της λογικής μου.
Ρημάζοντας βίαια την αύρα της ύλης που μας χωρίζει, γίνεσαι το οξύ στη βάση της χημικής μας αντίδρασης.

Αιών αρχών έρεσθαι

Εν άτι ες κεροσφόρο γίνεσθαι, εν μέσω σεψαλλίδας. Εις μάκρους στέσσοι φέρεσθαι αλλέως αρεσθέται. Των Αίνιων τα κύμματα εις βάθος και εις ύψος, συμφέρων δε αγίγνεσθαι εν είδει γυροσκόπου. Εις εκ ενός και λέμεισθων στα λέμεινκαν της μοίρας, ανχείαν χρεί ευάερον και δώκει Πεγλιανίδος . §

Μεθυσμένες νότες για μικροαστές κότες

Παρτιτούρες γιομάτες με μουσικά σύμβολα που δημιουργούν εδάφια για προκαθορισμένα ρεφρέν που χαϊδεύουν τα ώτα μιας ταχυφαγικής νεολαίας. Μπορντούρες με πλαίσια και συλλεκτικοί οπτικοί δίσκοι που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι από κενότητα, ένας θρίαμβος πτώχευσης της ουσίας.
Στίχοι φαφλατάδες, επαναλαμβανόμενοι που κεκεδίζουν ασύστολα και αδιαμαρτύρητα λιμοκοντόρισσες στις πλατείες, στα λεοφωρεία. Πιασάρικα ρίνγκτοουνς από ψυχανεμισμούς αγράμματων, απαίδευτων μουσικάντηδων που ξεγελούν με τριτοκοσμικές παραγωγές τον κόσμο που συρρέει και γεμίζει τις μουσικές πίστες.
Ληστές της αισθητικής, βάρβαροι εκμαυλιστές καυλοπυρέσσοντες που απαντάσθε στη λαομάζα των πεσσόντων, λειψών από σκωπτική ματιά, χλιαρών από αξίες και χαλαρών από ενδιαφέροντα, θα σας ανάψω φλόγα μεγάλη που θα σας τσουρουφλίσει σαν μαδημένα κοτόπουλα.
Φασαριόζοι ακουλτουρέλ πυρπολημένοι μικροαστοί, οπαδοί του "ένα και στα γρήγορα", παύετε να υπάρχετε, να επηρρεάζετε με την ανέχεια σας τα εγκεφαλικά μου κυκλώματα, αυτά που με τόση χάρη σας αγνοούν. Είστε ένας κακοήθης όγκος στο χωροχρονικό συνεχές, μια αισθητική παραζάλη, μια αδιάφορη ασθένεια που η ίαση της είναι η άγνοια της επίγνωσης της σιωπής.

Ρετρό λουτρό αίματος

Μερικές φορές εύχομαι να ήμουν ήρωας, φοβερός και τρομερός - να παλεύω με τα θηρία, να καταξεσκίζω εχθρικά σαρκία με την ακονισμένη λεπίδα του σπαθιού μου. Να κατακρεουργώ αβασάνιστα, να διαμελίζω κορμιά, να δημιουργώ πτώματα και να κατακαίω παρίες που αρνούνται να συμβιβαστούν με τα δικά μου θέλω και τις κοινωνικές μου ηθικοπλαστικές επιδιώξεις. Μέσα στην άγρια λαίλαπα της μάχης - στο χαμό και στη κλάγγη των όπλων, οπλίζομαι με τη ζωηρή σπιρτάδα των αισθήσεων μου και στέλνω στην κόλαση τους κολασμένους αθεόφοβους. Δεν χωρά αμφιβολία, θα νικήσω το κακό και θα επιβληθώ με υπέρμετρο ηρωισμό σε αυτούς που εχθρεύομαι ασύστολα.

Ο εγκεφαλικά ακατάλληλος καταλύτης

Στα σύνορα της ευελιξίας - εκεί που συγκρούονται παροδικά οι έξεις των περασμένων μας μεθοδεύσεων - κείτονται ασάλευτα τα σμπαραλιασμένα μας από ανώδυνες εκμαιεύσεις, εγώ.
Ρυάκια από απωλεσμένες λέξεις και λιμνοπόταμοι από συντακτικά χάσματα, διακατέχουν την τυρρανισμένη μου σκέψη - αλλόκοτο μειδίαμα σχηματίζουν τα χείλη μου σε απάντηση των κοιμισμένων μου θέλω. Συντάσσω και ανασυντάσσομαι αποτινάζοντας τα αχρηστευμένα παρακείμενα όχι σε μια ύστατη προσπάθεια να απεμπολίσω την μέθεξη που με παρασέρνει ολοένα και πιο βαθιά στις εφηβικές μου ατελέσφορες από ασέλγεια, ονειρώξεις.
Πνίγοντας ένα ένα τα σκουριασμένα λουκέτα των χρονοτριβών μου, αποπειρούμαι να εκμαυλίσω την όποια σακατεμένη από ηθική, σκέψη μου, μερεμετίζοντας ανάλαφρα τον ελεύθερο σπόρο των μυστικών μου συγχίσεων.
Με όπλα μια αμαρθειά από νευρώσεις, ενστερνίζομαι την λογική των πολλών και την αποκυρήσσω με την ίδια ευκολία. Θα φύγω και θα χαθώ σαν πρωινός άνεμος σε μια ακατονόμαστη προσομείωση της εικονικής αναπαράστασης των ειδώλων σας.

Θεία Υπερευκρίνεια Εμπειρία

Τα φωτεινά εικονοστοιχεία της υπερευκρίνειας θολώνουν τις εγκεφαλικές παραστάσεις μου. Οι αλληλεπιδράσεις του λευκού και του μαύρου προκαλούν επιληπτικές διατάσεις και συσπάσεις στους μυώνες μου. Η ρυπογόνη πύλη των εκκωφαντικών προλότζικ ηχητικών εφέ συνταρράσουν τον φλοιό του εγκεφάλου μου. Από άκρη σε άκρη πίξελ στοιχιμένα - στρατιωτάκια φωτός και χρωμάτων κατατρών τις νευρικές απολήξεις μου. Δεν χρειάζομαι τρισδιάστατα μπλέ - κόκκινα γυαλιά για να απολαύσω τον ζωογόνο αέρα της επαρχίας που αναδύεται από την σαρανταδυάρα ελσιντί εϊτσντίτιβί μου σε ιδανικό μακρόστενο κάδρο. Σαράουντ πυροβολούν αέναα τους μπετονένιους τοίχους και σαμπγούφερ κροταλίζουν επικύνδυνα φλερτάροντας με την αστυνομία, ενώ οι επίπεδες εικονικές κηλίδες αναπαριστούν, ευκρινέστατα είναι η αλήθεια, μια μάχη επικών διαστάσεων. Μέσα σε όλα αυτά, μεσ' στο κοκκαλένιο μου κρανίο, συντίθενται και αποσυντίθενται κόσμοι σε ρυθμό 50 χέρτζ με εύρος ζώνης ~50 μεγκαμπιπιές.

Ο συνταξιούχος μηχανοδηγός και το σάπιο λιγνιτορυχείο

Πίσσα σκοτάδι και γράσσο αμολημένο παντού. Ο αέρας υγρός και τοξικός και το έδαφος μολυσμένο από χρόνια ταλαιπωρία και βασανισμό. Είναι εγκαταλελειμένο - ανενεργό - εδώ και περίπου δύο δεκαετίες. Μέσα στην εγκατάλειψη και τον παραγκωνισμό, βρήκε επιτέλους μια παρέα.
Ο συνταξιούχος μηχανοδηγός περνάει εδώ την ώρα του - όλους τους συνάδελφούς του θα τους βρεις στο καφενείο, σκοτώνοντας απρόθυμα την ώρα τους σε προμαγειρεμένα παιχνίδια πρέφας με χιλιοταλαιπωρημένες και ξεφτισμένες χάρτινες τράπουλες. Ο συνταξιούχος δεν έχει άλλη παρέα - ποτέ του δεν κολλούσε με κανέναν και πάντα ήταν κλεισμένος στο δικό του καβούκι. Όχι, δεν είναι μισάνθρωπος - απλά, ίσως, λίγο ντροπαλός.
Το λιγνιτορυχείο, ήταν πάντοτε εδώ από όταν ήταν μικρός. Ήταν η κινητήρια δύναμη τούτης της μικρής πόλης. Η μισή και παραπάνω πόλη δούλευε εδώ. Τώρα παραπαίει, στο τέλος του παλιού δρόμου - μια σκουριασμένη πινακίδα μόνο, προδίδει την ύπαρξη του.
Ανάμεσα στους δύο αυτούς και ολόγυρα, υπάρχει μια απόκοσμη αύρα, ένα μείγμα θειάφι και εδαφόσκονη. Δηλητήριο που η σκαμένη γη βγάζει, αναδύεται απλόχερα και εισπνέεται από τα πνευμόνια του μηχανοδηγού. Το κεφάλι του γίνεται ολοένα και πιο ελαφρύ και θα λιποθυμήσει 100~ μέτρα κάτω από τη γη. Ο λιγνίτης δρα σα μαγνήτης, αχρηστεύοντας την ελπίδα σωτηρίας του από μανιοκαταθλιπτικούς γέρους χαρτοπαίκτες. Πέφτοντας κάτω, δεν ξανασηκώνεται ποτέ.

Οι Σαφρακιασμένες Σακκούλες

Κείτονται στο περιθώριο των πεζοδρομίων
τσαλακωμένα πλαστικά κουβάρια αμμοβολημένης όχλης
Λογότυπα κοσμούν το άψυχό τους σαρκίο
μάρτυρες περασμένων καταναλωτικών δρώμενων
Σαφρακιασμένες σακκούλες στο περιθώριο των πεζοδρομίων

Ολόγυρα θα βρείτε πολλές - να στέκουν σιωπηλές
με έντονα χρώματα και σλόγκαν πιασάρικα
παρεισφρύουν στην εικαστική μας διείσδυση
παρεμποδίζουν την υλιστική μας συνείδηση
και χορογραφούν ατέρμονα την καταναλωτική μας μύηση

Πλαστική ύλη δομημένη στα πλαίσια της απρόσωπης κοινωνίας
Δεν έχουν όνειρα για ανακύκλωση - τούτες οι σακκούλες
Βρωμισμένες από τα βρωμόνερα της πολιτείας
Πεταμένες, πατημένες και σκισμένες
Άδειες από αγαθά και ουσία - σαφρακιασμένες σακκούλες.

Τα μουρλά μουχαμπέτια του μαχμουρλή μαχαραγιά

Φορώντας τα φιλντισένια του πασούμια, διέσχισε δέκα και κάτι μέτρα και βγήκε στο προαύλιο του ανάκτορου Β'. Τον βλέπεις, είναι βαρύθυμος και βαριεστημένος αλλά διόλου μα διόλου ευκαταφρόνητος στην όψη.
Υπολείματα χθεσινοβραδυνού Ιμάμ μπαϊλντί απαντά κανείς στις περίεργες διχάλες τριχών που σχηματίζονται στην άκρη του μακρόσυρτου μουσιού του. Κάτι τέτοιες μέρες ξυπνάει βαρύς, δίχως κέφι για χαμάμ ή πρωινό κους κους με τα χανουμάκια στο χαρέμι. Ο τζαναμπέτης βεζύρης, γνωρίζει πως να τον αποφεύγει όταν είναι έτσι. Ο μαχαραγίας πέρσι είχε μετατρέψει έναν, σε κεμπάμπ για τα λιοντάρια, επείδη θεώρησε ότι τον στραβοκοίταξε.
Σεργιανόντας άσκοπα εδώ κι εκεί, προσπερνάει μία μία τις ποικιλόμορφες αίθουσες στο παλάτι - γυρεύοντας προφανώς μια αφορμή για να γκρινιάξει. Άξαφνα, η υπομονή του χάνεται ολότελα και φωνάζει τον γκιαούρη διασκεδαστή του να του φτιάξει τα κέφια. Εκείνος κάνει την προσευχή του από μέσα του και πλησιάζει προς το μέρος του μαχαραγιά.
"Κάνε με αμέσως να γελάσω" φωνάζει επιτακτικά. Εκείνη τη στιγμή όλες οι σκέψεις του γκιαούρη εξαφανίζοναι μονομιάς - δεν έχει τι να πει - δεν έχει τι να κάνει - για να διασκεδάσει το θηρίο. Σε μια στιγμή που φαίνεται αιώνας, σηκώνει τις παλάμες του στο ύψος των ώμων του μαχαραγια και προτείνει τους δύο αντίχειρες του προς τα πάνω, ενώ λυγίζει τα δύο του γόνατα κοιτώντας το ένα αντίκρυ στο άλλο. Ανοίγει το στόμα του όσο μπορεί και πετάει έξω τη γλώσσα του, η οποία δείχνει τώρα καρφωμένη στη μύτη του μαχαραγιά. Στέκει ακίνητος για δύο - τρία δευτερόλεπτα ενώ με την άκρη των ματιών του κοιτάει το αμήχανο βλέμμα του μαχαραγιά που αναρωτιέται τι του έχει μόλις συμβεί. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που κάποιος δεν γέλασε με τα σαχλά αστεία του γκιαούρη διασκεδαστή.

Λαπαροσκόπηση στις εικονικές μας κονσόλες

Τυχάρπαστα αγριοκοιτάζοντας τον λανθασμένο πωλητή τεχνολογικών καινοτομίων γνωστής αλυσίδας καταστημάτων, δεν μπορώ παρά να διακατέχομαι από τον υποτυπώδη οίκτο που αισθάνεται κανείς για τον επόμενο ταλαίπωρο της βάρδιας. Είναι ασυγχώρητο κατ' εμέ να διατυμπανίζεις τα ευκόλως εννοούμενα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αναγνωρίσεις το σαθρό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζεις τα λεγόμενα σου.
Η ασχετοσύνη σου τσακίζει κόκκαλα, η ανόητη εμμονή σου μου ταλανίζει τον εγκέφαλο σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά σου λέω, αποτρόπαιες πράξεις σχηματίζονται επικίνδυνα γρήγορα στο μυαλό μου και στόχος γίνεται το εκμαυλισμένο σου κρανίο.
Οι ξερόλες υπάλληλοι μουδιάζουν την φαιά μου ουσία και φεύγω για άλλη μια φορά άπραγος από το εικονικό πλαίσιο των καταστημάτων που κάποια έρευνα υπέδειξε τον τρόπο λειτουργίας τους. Διατηρώ το δικαίωμα - αγοράζω την υποχρέωση - λαπαροσκοπώ τις εικονικές κονσόλες - αυτές που με τόση χάρη λιμνάζουν στο φουντωμένο ποτάμι από αίμα των φλεβών μου.