Είκοσι Βλογιοκομμένα Αγγουράκια

Μιλούν για αστέρια μακρυνά - χαμένα στο θωλό φακό αποσυρμένων τηλεσκοπίων, στο νοσηρό μυαλό συνταξιούχων αστρονόμων, στα χιλιάδες ακυρωμένα διαστημικά ταξίδια απελπισμένων αστροναυτών. Δέκα-δέκα αποσύρρονται από τα ράφια, σκονισμένα με ξεθωριασμένα χρώματα, απούλητα και αγνοημένα τα μπασταρδεμένα όνειρα τους.
Στην κοσμική συναστρία εθελοντικών πορπών και μαύρων τρυπών, στην ζεύξη των αλλόκοτων επιδιώξεων τους, στο ριπάρισμα της αυτιστικής τους ομοιογένειας, καθίστασαι μάρτυρας βουβός, ατελέσφορος τελεστής των προδεδικασμένων γεγονότων.
Αποφεύγεις την αντιπαράθεση, χωμένος βαθιά στην επίφαση των πράξεων σου που μοιάζουν ξεπατικοσούρα από χλιαρές αναμοχλεύσεις περασμένων κλισέ. Χίλιες χιλιάδες μπουκαπόρτες και κεραυνοί της Βρέστης, θα σε διαλύσω όπως οι αμφιβολίες τον {απύθμενο είναι η αλήθεια} έρωτα του πρωτοετή ομογενή!