Ένα ροπτροσκόπιο για τον λόκα

Είναι πιθανόν κάποιοι να παρεξηγηθούν από τα λεγόμενα μου, τα οποία σημειωτέον διανθίζονται από τιμίες προθέσεις και ας είσθε λόκες. Και τι θέλω να πω:
Τριαντά οκτώ ώρες ελαίωνε τον όκι - μήπως ελπίδα σωτηρίας πάραύτα αποσκοπούσε; Σε όσες μύριες ενάρξεις συμπόσεων και αν παρευρέθει, αδυνατούσε να ακτινοσκοπήσει την συνάφεια τους. Θέλετε πανικός, θέλετε μοίρα, η δυνατότητα που του παρείχε το σύστημα ήτο υποβαθμισμένη. Ένορκος βρέθηκε για τα δικά του ψήγματα, παρά την όποια αντίσταση προέβαλε η επάρκεια των νοσηρών του προσμίξεων. Είναι άσχημο να είσαι λόκας, σε μια βάρκα τεθλασμένη στον ορίζοντα χαμένη και στους τέσσερους ορίζοντους σκορπισμένη.
Ριγωτή κτένα έφθειρε το λιγδιασμένο του λογοπαίγνιο για την χήρα και τον ορφανό, αυτό που πάντοτε έκλεβε ένα χαμόγελο στις κηδείες, αυτό που πάντοτε προϋπόθετε μια αδυναμία ασφυξίας στην χαλαρωμένη από ευφράδεια δημαρχιακής λογοδιάρροιας, συνουσία.
Σπέκτρουμ αλαφροϊσκιωτων διαστρεβλώσεων αποδυναμώνει το κονσένσους των αισθήσεων. Είναι άτιμο να ισχυρίζεσαι πως γνωρίζεις τις συχνότητες μιας αέναης διαστροφολογικής συνήθειας που επιφέρει το μεταχειρισμένο ροπτροσκόπιο ενός λόκα.