Ο Αποτάρανδος

Έχεις δει τον τάρανδο μέσα στη νύχτα; Να κυριεύει την σιωπή του δάσους, να θερμαίνει τον παγερό άερα με την ανάσα του και να σπάει με τα κέρατα του το ομιχλώδες πούσι με περισσότερη άνεση από τους προβολείς ομίχλης; Στον τοίχο μαρμαρωμένος αυτός σε κοιτάζει με μάτια γυάλινα. Παράτερα ετεροφωτιζόμενος σε μια ταπετσαρία από ροζαλί λέλουδα να σκαρφίζεται ακούνητες γκριμάτσες και όμως να είναι εκεί - και να σε κοιτά - και να σε κρίνει πιο αυστηρά από τον ηθικοπλαστικό ιεροδιδάσκαλο που αμαρτάνει συχνά πυκνά κάνοντας μοίχιες σκέψεις. Ο τοίχος σφετερίζεται την μορφή του, περασμένο σκονισμένο σάψαλο, μπιμπλό που καταδικάζεται σε αέναη ζοφερή ανυπαρξία.