Φλάουτο - ταμπούρι - μουσική!

Κουρουλιασμένα κουβάρια με τριχιές κρύβονται κάτω από φθαρμένους καναπέδες, από τα γαμψιά νύχια μιας γάτας που γουργουρίζει όταν βλέπει το ποντίκι πίσω από το ζάμι μιας οικίας με αναμένη τη ξυλόσομπα σε ένα χώρο που μυρίζει τσάϊ, καφέ και ιδρωμένο λίπασμα ορχιδέας. Και έξω να βρέχει, χαμός να γίνεται και κόσμος να τρέχει να αποφύγει το νερό που τσαλαβουτιέται και ανακατεύει τα βρώμικα μόρια του δρόμου και γεμίζει τον υπόνομο που τρέχει στο ποτάμι που κάθεσαι εσύ μπροστά σε μια φωτιά ζεστασιάς και ένα μπουκάλι κρασί που ανοίξαμε μαζί και όπως τη συζήτηση μας, αφήσαμε στη μέση, για χάρη της σιωπής και του φεγγαριού. Και έτσι γυρίζει η σφαίρα και φέρνει τις μέρες την μία πίσω από την άλλη, μέσα από σύννεφά που κρυσταλίζουν και διαχέουν το φως που προσπίμπτει στα μάτια μου που με τη σειρά τους, ανήμπορα να κάνουν κι αλλιώς, καθρεφτίζουν εσένα.