Λάβα στα λάβαλαμπ έβαλα

Ναι ναι ναι και ναι. Ροζ μπορντούρες σε σκιερές αποχρώσεις εν τω μέσω της νυκτός. Σβήνε το λαμπτήρι, πάψε το φως, κλείσε τα σάπια αυτά υπόλευκα χρώματα και γείωσε τα μάτια στις φωτεινές κέρινες συμπυκνώσεις. Σε ένα παιχνίδι εντάσεων που αντανακλάται στο πρόσωπο σου που αντανακλά πίσω την απώλεια της θερμότητας και αναμοχλεύει κέρινα κορμιά, θύματα της βαρύτητας κι αυτά. Σίχαμα είναι, δεν είναι ωραίο - μου θυμίζει βιολογία γυμνασίου και βρώμικα παπούτσια από την βροχή που ποτίζει τις λάσπες. Σε απαγάγει και σε στέλνει σαν μια ωχρή μουσική που διαστρεβλώνει το κέκτημα τους.
Μείνε εκεί ή στάσου παράταιρος, σαν μια έκπτωση των λοιμώξεων που κατατρέχει τις αισθήσεις σου. Άναψε το φως και σήκω και φύγε από το δωμάτιο που σε καταθλίβει και βγες στον δρόμο και δες τον ουρανό που βρέχει και τους ανθρώπους που τρέχουν και τσαλαπατούνται βρεγμένοι, εδώ και κει - μπήκε ο χειμώνας, ώρα είναι να βγάλεις το λάβαλαμπ από την πρίζα.