"Σα να πετάς"

Βυθισμένος σε υπόγεια σκαλοπάτια που σε οδηγούν στην υπόγεια κνήμη, στην κενή μνήμη ενός ονείρου. Σα να πετάς, αιωρείσαι και θυμίζεις σύννεφο με κάποια βαρύτητα αλλά όχι αρκετή για να χρειάζεσαι πόδια. Πηδάς από κτίριο σε κτίριο και είναι νύκτα και όλα μα όλα είναι έρημα, μια πόλη αδειανή από ανθρώπους. Διοχετεύεις ενέργεια στον αέρα και δεν μιλάς γιατί δεν μπορείς στα όνειρα παρά να είσαι βουβός. Κάι ξάφνου η πόλη τελειώνει και εσύ πλοηγείσαι ανάμεσα στα σύννεφα που τώρα σκουραίνουν και το όνειρο πυκνώνει πάνω σου και σε πνίγει και το βάρος σου σιγά σιγά επανέρχεται και άσχετα από το αποτέλεσμα του δεν καταλαβαίνεις τι συνέβει και δεν συζητάς γι' αυτό το πρωί. Σα να πετάς μόνο τη νύχτα όταν δε βλέπεις και δε σε βλέπει κανείς.