Άναψε τα ρεσώ της λογικής

Κάποτε στο ημίφως βλέπαμε καλύτερα. Και τα χρώματα είχαν υπόσταση και το σούρουπο είχε χρώματα γαλήνια, χρώματα παραίτησης του φωτός και παράδοσης στη μυσταγωγία του σκοταδιού, αυτού που μας φέρνει πιο κοντά στην φύση μας, αυτή που δεν φοβάται να μη βλέπει. Ανυπαρξία οπτικών ερεθισμάτων, μακρυά από το πλαστικό χρωματισμό του φθορίου που πέφτει άτσαλα πάνω και εξαμβλώνει τη μορφή σου και γίνεται πιο θολή, πιο μικρή από την πραγματικότητα. Μας κατατρώει το ηλεκτρικό φως, μας κάνει λειψούς, μας κόβει κύτταρα, μας παίρνει - δεν μας δίνει και είναι πάντα μέρα.
Ο Έντισον τελικά ήταν φίτσουλας. Τί να τον κάνουμε τον ηλεκτρισμό βρε κιόχλη, που φωταγωγήσαμε το σύμπαν και ακόμα δε βλέπουμε πέρα από την μύτη μας; Πάσα διακοπή ρεύματος μας επιστρέφει για λίγο στη ζωή.