Κατηγορώ τους ανθρώπους

Κάποιος με κατηγόρησε ευθέως ότι σουρεαλίζομαι τα μάλλα. Έγω έγινα έξαλλος και προσπάθησα με λογικοφανείς αιτιάσεις να του αποδείξω ότι ο κύκλος που ως τώρα είχε ένα μόνο κέντρο είναι μια πιθανότητα από μόνη της για αναθέωρηση των αξιωμάτων και παραδοχών και δες την έλλειψη και πόσο καλά τα κατάφερε αυτή. Του είπα επίσης ότι το άσπρο και το μαύρο φαντάζουν αντίθετες έννοιες, εμπεριέχονται όμως στην ίδια κοσμική παραδοχή της ενότητας και πως το ένα εκμηδενίζει το άλλο τέλεια, σαν να πρόκειται για σφάλμα του δημιουργού τους. Και όταν άρχισε να παραπονιέται πως δεν βγάζω νόημα, του θύμισα πως το μυστήριο του τριγώνου των βερμούδων έγκειται ξεκάθαρα στο τρίγωνο ως γεωμετρικό σχήμα και όχι στις βερμούδες. Για να μη πούμε για τις Πυραμίδες. Με τέτοια επιχειρήματα πώς να μη πείσεις κάποιον ότι τα έχεις ολότελα χαμένα;