Ο Μέγας Υπερσονικός

Είναι τα ονείρατα παράδοξες οντότητες: σα μια επίφαση της πραγματικότητας αναδρούν στο firmware λογισμικό του μπριζομένου μας DNA. Σώσμα από κιτρικό οξύ και γεωλάσπη ταλανίζει την χολή μου, ενώ τα μάτια σφαλιστά ως εκεί που δεν πέρνουν παλινδρομούν σε αγχωμένο REM ρυθμό. Στα σκοτάδια και στις θυμωνιές του δάσους, του φανταστικού που φτιάχνεται μόνο από ονειρόσμιγμα, είδα μια μορφή αλλόκοτη. Και με πλησίασε από τις σκιές και με στόμα μισάνοιχτο και βλέμμα απολύτως πράο μου αποκρίθηκε: "Έλμεν τα έωτα των ότριων τα μάργιαλα εις νύξιν αμάρανθου τε σέσκουλουν στην βραδύπιοτην την κρίθα."

Γιατροί Χωρίς Ματοτσίνορα

Φιλική φυγή στις ενγενείς αποσπάσεις μιας μυωπικής διόρασης. Ένα καθεστώς με φατριές προυχόντων τιθασσευμένοι να ακούν, να μηρυκάζουν, να απολεπίζουν με γάρμπος τους μανικιουρισμένους όνυχες της πρότερης όμο σάπιενς νιότης μας. Σαν το κούτσουρο στέκουμαι σε αδειανό ξηρό λειβάδι, σας ορώ χλωμός, σε άδεια από ροή ποτάμια, αποσυνθέτωντας το σκηνικό μιας σπάταλης άνοιξης που ξώκειλε τον εαυτό της στο χειμώνα. Σαν τις τρίχες στο πάτωμα δημιουργώ εικονικα ρήγματα στο έδαφος που λιώνει το χώμα από την βροχή που έρχεται από τα σύννεφα που μου κρύβουν τον μειλίχιο ήλιο. Σήκω Φάντη συκοφάντη κι απόσχισε τον εύηχο ευνούχο νου σου!