Λογικοκαυσόξυλα για ενoχοπροσάναμμα

Χίρχιλες εκπτώσεις ανεφάρμοστων μιασμάτων
και ξεραϊλας πανομοιότυπης εμφατικά δίχως λέξεις
διενεργούν αμφίσημες εύγλωτες μυρηκάσεις
διασκορπίζωντας ανηλεώς κλάστερς ξάστερης
άσπιλης, αμόλυντης, ασίγαστης ηθικοφρένειας.

Στροκάρω τις λέξεις στη μέση με ηχηρό πλατάγιασμα της γλώσσας
φρενάροντας απότομα στα χιαστή δίφθογγα που διακυβεύουν την ευμάρεια,
μιας ώσσας της γλώσσας και στα φαντεζί λουλόυδια που κρύβουν
τόσο πρόστυχα από κάτω τους το ίδιο τους το χώμα.

Γύρη απ' την ομήγυρη στην καθολική σύναξη των απόμαχων
μονίμως ατάλαντων απαίδευτων στην γλώσσα και στους ήχους
που παράγουν οι λέξεις όταν βρουν τον σωστό ρυθμό και χορέψουν
μεταξύ τους κάτω από χρώματα νοηματικής συγχισης.

Τραυλίζω επαινόντας τα υποκείμενα που φανερώθηκαν σε μια
αόριστη πρόταση χωρίς προθέσεις, δεχόμενη επιθέσεις,
εξ ορισμού πέφτωντας σε αντιφάσεις που ορίζουν οι αντιθέσεις
σαν μια καλογυαλισμένη γυάλα που δεν έχει νερό
παρά μόνο ψάρια.

Έκτοτε διαμένω πυρομανής, φόκο βάζοντας στην φόρμα και στους Τέκτονες
της Λογικής, της Σειράς, της Τάξεως, της εντιμότητας του σύμπαντος,
στον Ισημερινό μιας ανεστραμμένης γεωφυσικής, στον τουρλωτό τρούλο
μιας ανέφικτης θρησκείας. Πυρ.

Μεταμεσονύκτιο Έγκελ-φαλλικό κακάδι

Τεθλιμμένοι Καίκτυπες, λυμώνουν στα παρεξής έκεια. Διασταυρώνουν τα φινιριστά ρύγχη τους σε παγιωμένες κρις κρος αναμοχλεύσεις. Νοστιμίζουν τις φθονερές δίφθογγες επάλξεις των. Διαμένουν απυρόβλητοι, βιβλιοκρατούμενοι σα σύζευγοι, μονοετείς και φραστικά ανέντιμοι της γης πιλότοι. Δεν θα κτυπήσει πένθιμα η πόρτα της αυγής ως υποσχέθην. Μόνο θα στέκουν στις παρυφές μιας σκιάς, ανέκφραστοι, ασάλευτοι κι ανεπιτήδευτοι - σιωπηλοί λαπαροσκόποι μιας ανέντιμής διπλοτονιζούμενης κακεντρέχειας.

Η μορφή μου

Στην Σκιοχώρα θα με γνωρίσετε σαν την πιο παχιά σκιά. Σαν το μαύρο στο γκρι ενός απέραντου σύμπαντος. Δεν θυμάσαι, που ήμαστε φίλοι; Είμαι του φωτός η ουρά - η αύρα μιας παρένθεσης και ο σπασμένος καθρέφτης που κοίταξε {για λίγο} με αναίδεια την αλήθεια. Δεν διαχωρίζομαι από όρια και χρίζομαι αυτομάτως ο καπνός που ξέφυγε {για λίγο} από τη Λέσχη με τα Αίσχη.

Το τριπλοπαίξιμο του μονοδικτύου

Η μανία του μανιοκαταθλιπτικού με σπρώχνει μέσα και τα βλέπω όλα black να στροβιλίζονται σαν σε ψυχεδελικές αναμνήσεις σε πλυντήριο. Ορυμαγδός φωτογραφιών μας κολλημένων στο ψυγείο. Η απόσταση που χωρίζει τα μάτια μου από το αντικείμενο που προσπίπτει το φως, βασίζεται στην προοπτική και την εμπειρία που ορίζεται από την συνισταμένη του βάθους πεδίου και πολύπλοκων μαθηματικών εξισώσεων που λαμβάνουν χώρα ασυνείδητα στο βάθος του νου μου.

Γεοετικέττες - σαν GPS μηχαναματάκι με web2 ορέξεις - και όπου πάω όλα μηχανογραφημένα σε delicious λίστες του μυαλού μου. Οι εικόνες από το μυαλό μου έγιναν flickrοράματα σε ομαδικά group με διοξίνες των bytes και οι σκέψεις μου στο Blogger διακτινίζονται με atom feeds που ακολουθούν μια υφιστάμενη χρονική ανανέωση στα RSS Reader του μυαλού σας. Χύμα η κίνηση μου, σε χείριστη ποιότητα, youtubάρεται φλασάροντας στο σύμπαν και διασκορπίζεται άμεσα σε μια λαοθάλασσα leechers και seeders στο Μεγάλο Torrent του Σύμπαντος σε ένα public tracker που καταδιώκεται αέναα από την MPAA της λογικής σας.

Το κρασί μου είναι και η αμβροσία, που διαμοιράζεται με αρχικό διαμοιρασμό χάρη σε ένα απύθμενο upload limit, δημιουργώντας απίστευτα πολλούς εν δυνάμει seeders της παραβατικότητας των σκέψεων μου.