42

Από το χώμα, στον πρώτο όροφο και από εκεί στον ουρανό, περάσαμε στρατόσφαιρες και ιονόσφαιρες και διαφύγαμε της μέρας μπαίνοντας μέσα στον έναστρο ουρανό. Και είδαμε μπροστά μας ξεκάθαρα τον εαυτό μας, το παρελθόν μας και το μέλλον.
Εκεί, στα αστέρια που δρομολογούν πλανήτες που χτίζουν βαρυτικές ατμόσφαιρες, που υποστηρίζουν ζωή και φτιάχνουν πρωτοπλάσματα, που συνθέτουν DNAs αναμειγνύοντας το με νερό και χημικές διασπάσεις που στοιχειοθετούν, με τον καιρό, ωραίους ανθρώπους. Και χτίσαμε κοινωνίες και μερεμετίσαμε τις πόλεις μας και δώσαμε ονόματα στους σκύλους μας και ανακαλύψαμε την αξία του μηδέν μέσα στο σύμπαν και στρογγυλευθήκαμε μέσα σε αυτό.
Σε μία ανιερή συμμαχία με το συμπαντικό νόημα στο equilibrium μεταξύ ύπαρξης κι ανυπαρξίας, διαιτητής ο καιρός, δεύτερο μέρος μια μαθηματικής φόρμουλας με μεταβλητές - μεταβλήτες που πολλοί φαλακροί κύριοι σε ψηλοτάβανα κτίρια τούτου του κόσμου προσπαθουν να αποκρυπτογραφήσουν. Και φαντάζουν όλα τόσο γελοία, σε μας - που γνωρίζουμε μεταξύ άλλων την αξία να πετάς χωρίς φτερά.