Εντροπία, η χυδαία έχιδνα

Φλογίζοντας το όρινον, μαρσιποφορόντας την αλλαγή σε μια συστοιχία έμμηνων ελλείψεων κι απέξω η βροχή. Και μέσα εμείς κι οι σκιές μας, σαν νέοι κινούμενοι στόχοι, σαν υπολλείματα μιας οκνηρής σύζευξης που κινείται ατέρμονα χάρη στην φυγόκεντρο που μας σπρώχνει έξω από το σπιράλ μιας βωβής πραγματικότητας. Από τα ηχεία μου, δεν ακούω τίποτα μιας και ο ήχος βγαίνει από τα αυτιά μου.
Είμαστε τα αποτελέσματα μιας κρυφής συσχέτισης, μιας άτυπης μαθηματικής φόρμουλας, ενός άγνωστου γεωμετρικόύ σχήματος το ολοκλήρωμα και μιας τυχαίας χημικής συνεύρεσης το έκζεμα. Σαν μια αδειανή και βρώμικη πισίνα, έχουμε λερωμένα τα τοιχώματα μας από το χλώριο μιας φορμουλαϊκής, τιθασσευμένης λογικής.

Σαλιγκάρι, αιφνιδίασε!

Η φασαρία από τον παραθυρότοιχο με εκνευρίζει. Μου διακορεύει τα ώτα και τεμαχίζει σε μπλόκια την αποσπερματοποιημένη αναισθητέκκριση. Τσεκουρώνω βέβηλα τις άτευκτες γωνίες του, στον θαλασσί τον τοίχο, στο παιδικό δωμάτιο μιας έκφυλης σύγχισης. Ναι, κομπρεσσάρω ωστικά τους ανέπαφους εδώ και χρόνια ακροδέκτες σας - μαντάρω την τρύπια κάλτσα που χύθηκαν τα μυαλά σας, όλοι θύματα κινούμενων ροζ εικόνων. Προβλέπω διαβολόστροφες, αντίκειμαι στις εκπτώσεις που στενεύουν το εγκεφαλικό μου ώρυγμα - αυτό που έσκαψα για να σας χώσω μέσα. Γιατί σαν ανεκμετάλλευτα ωάρια, θρυψαλίζετε τους οπτικούς μου υπερκρύσταλλους.